‘Doe eens sociaal’,
Dit thema is gebruikt in mijn theaterprogramma voor jongeren met een beperking. Het is ontstaan uit een gesprek op de werkplaats van de Rozemarijn. De jongeren geven zelf aan met meer respect met elkaar om te willen gaan. De groep varieert van jongeren met een meervoudig handicap tot jongeren met een licht verstandelijke handicap en omvat 14 jongeren. De workshop is 5 dagen achter elkaar op locatie gegeven. Een ware happening waarin je kon zien dat het begrip met en voor elkaar groeide.
Elke dag zijn we begonnen met een voorstelrondje, waarin ieder iets belangrijks over zichzelf vertelde. Als anderen daar ook iets mee hadden werd dat besproken, bezongen of uitgebeeld. Zo wilde Arend graag dat iedereen zijn vriend werd. Joris hield van paardrijden en er bleken nog meer jongeren paard te rijden. Een jongen hield van gamen en ook hij kreeg aanhang van 2 anderen. Martie hield van trommelen, zodat we allemaal aan het trommelen raakten op verschillende trommels.
Na de introductie van onszelf gingen we aan de slag met de basisemoties blij, boos, bedroefd en bang. Daaraan gaven we vorm met liedjes en beweging. Zo konden we ervaren dat 'lekker boos' zijn ook echt lekker kan zijn. We ontdekten dat we boos worden als iets anders gaat dan we verwachten. Als we bang zijn willen we liever in bed kruipen, we zijn juist bang voor nieuwe dingen. Huilen doen we als we het echt niet meer weten. Blij ervaarden we als een bevrijdend proces. De grote vraag was natuurlijk: wat ga jij doen als je dreigt boos te worden?
Alle jongeren hebben op hun manier aan de boze, bange, bedroefde koning Pablo verteld wat zij deden en soms was koning Pablo het daar mee eens, maar heel vaak ook niet. Van iedere deelnemer werd een foto gemaakt en in een ‘elfje, (gedichtje met elf woorden) werd opgeschreven wat voor hem of haar belangrijk is om niet boos te worden.
De laatste dag hebben we een presentatie gegeven. Niet iedereen kan zich uiten met gesproken taal. Theo gaf aan: Ik, Ik wil, Ik wil ruimte, Ik wil voorbewogen worden, Theo. Theo gaf dit in gebarentaal aan en inderdaad wil hij altijd uitgenodigd worden met gebaren. Martijn gaf in gebarentaal aan dat hij wilde reizen, reizen naar zichzelf. Sascha werd blij van het zelf zingen van hoofd, schouders, knie en teen. Adam zingt als hij verdrietig is :’Kira Kira’, een Japans liedje. Ben gaat rust zoeken als hij dreigt geïrriteerd te raken. De Koning zelf werd blij van het zingen van O, Solo mio en dat deed hij ook uit volle borst.
De energie van boos zijn is belangrijk, want die energie heb je wel nodig. Stoeien en bewegen is dan ook belangrijk. Met stoeien leer je je grenzen kennen. We gebruikten kussens voor een kussengevecht. Met zijn tweeën elkaars handen vast houden en dan proberen elkaar over een streep te duwen of te trekken. Ook het boksen op een kussen werkt, bovendien leer je naar regels te luisteren.
Bij de presentatie hadden we ook nog prachtige muziek van fluit, piano en gewoon stokjes. Het was een geslaagde week.

Wilt u ook theater voor uw speciale kinderen, jongeren en volwassenen, neem dan contact met mij op.

Belevingstheater, spel en inzichttheater.